no surprises

bu gece ev ahalisi erkenden uyudu. eski defterleri okuyarak internetten müzik dinliyorum. son yarım saatimi bu şarkıyı dinleyerek geçirince bloga 4 sene evvel kaydettiğim postu hatırladım.

fotoğrafı, sahilden giden bostancı dolmuşundan şaşkınbakkal'da indikten hemen sonra çekmiştim. sakin, güzel bir gündü. sabahtı diyeceğim ama emin olamıyorum şimdi. sabah olmalı.

yaşarken, anların daha sonra bize neler ifade edeceğini pek bilemiyoruz. zaman, kimi anların kaydını, o anda hiç tahmin edemeyeceğimiz bir şekilde tutuyor. kimi dönemler için üzerinden epey zaman geçtikten sonra "hey gidi günler" diye başlayan cümleler kurmamız bundan herhalde.

sonradan çok seveceğin bir şarkıyı ilk dinlediğin gün, günlüğe yıllar önce yazılan bir sayfa, ilk bebeğini kucağına verdikleri an, öylesine çektiğin bir foto, yıllar sonra evleneceğin adamla henüz aranızda bir şey başlamamışken gittiğin stadyum konseri, işe girerken önüne koydukları sözleşmeyi okuyup imzaladığın dakikalar, çocuğunu yuvaya bıraktıktan sonra şöyle bir dolaşmış olmak için bindiğin dolmuştan indiğin anda karşına çıkan manzara, başka şehre okumaya giderken tren istasyonunda, geride bırakacağın lisedeki sevgiline ve o zamanki yakın arkadaşlarına son olduğunu bilmeden son kez sarıldığın akşam, sinemada tek başına izlediğin ilk film...

no surprises (radiohead) :: dinle