baba oğlunu kucakladı, bir çeşit sarsalayarak "bak sana ne anlatacağım" dedi. "bu annene kalırsa sen hapı yutarsın oğlum. çünkü senin annen tıpkı benim anneme benziyor. benim annem de böyleydi, beni çok severdi. titrerdi üstüme. ailenin tek çocuğuydum. başıma iş gelmesin diye, 'aman ağaca çıkma oğlum, düşersin', 'aman suya girme oğlum, boğulursun', 'aman kimseyle güreşme, bir yanını kırarsın' diye diye beni her şeye seyirci bir insan haline getirdi. hayatta seyirci kalmak kötüdür oğlum. hayatın iyi, uslu bir seyircisi olmaktansa, hayatın içinde başarısız bir adam olmak bin kere daha iyidir. iyi bir boks seyircisi olmaktansa kötü bir boksör olmayı göze almak daha iyidir oğlum."
yılmaz güney, oğluma hikayeler
roll, ocak 2007 arka kapaktan
Monday, January 15, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
bence kesinlikle doğru söylenmiş bir söz, eğer bizler bu hayatta tökezlemezsek hep başka tökezlenmiş hikayeleri dinlemek zorunda kalırız ve alınacak dersler hiç bizim olmaz...
tşkler yasemin:)...
Post a Comment