Thursday, February 15, 2007

Bence insanların çocuklarıyla kurduğu ilişki çok önemli. Hayatın bir alanında çok başarılısın mesela, inanılmaz paralar kazandıran bir CEO'sun. Ama bu bana yetmez, "Nasıl bir babadır?" merak ederim. Dışarıdan iyi fotoğraf veren o kişinin, çocuğuyla ilişkisi arızalıysa, ben o başarıyı kabul etmem. Çocuğuyla düzgün bir ilişki kuramamış birinin, hayatın diğer alanlarındaki başarıları bence hep gölgeli olur.

5 comments:

celerone said...

Jack Welsh (böyle mi yazılıyordu) okudum bu ara. Birkaç gün önce galiba banyoda düşünüyordum. Şöyle demiş kitabında "Özel hayatımla iş hayatım arasında denge kurduğumu söyleyemem. Üç cocuğum ben olmadan büyüdüler. Onların şu an oldukları insanlar olmalarını anneleri sağladı." Çoktan boşanmış oldukları anneleri bu arada.

Kim Jack Welsh olmak ister ki?

Anonymous said...

guzel soylemis.
yeni tanistiklarim veya sadece is icabi tanidiklarim hakkinda dusunurum ben de, -cocugu varsa- "nasil bir anne/ baba acaba?" diye . merak ederim cocuguyla nasil oynadigini, sohbet ettigini, ona ne kadar vakit ayirdigini falan. nolucaksa? merak iste . bi de anne-baba-cocuk konularina takintili olunca...

Aslı Cin said...

Yasemin, bu günlerde farkediyorum ki ( aslında herkes söylüyordu ama inanmak istemiyordum sanırım) bir çocuğu bizzat kendi annesinin yetiştirmesi hiç bir şeye benzemiyor.Sen ve Cem çok şanslısınız, sanırım geç de kalmış olsam ben de yakın bir zamanda bunu yapacağım. Hele kule kale merakı bizde de varken, aşağıda bahsettiğin geziyi mutlaka yapacağım.

Bana yazdığın yoruma istinaden de teşekkür ederim, inana bana birisinin bana bunu söylemesine ihtiyacım vardı :)

jasmingreentea said...

işim gereği çok fazla çalışan, çok "başarılı", dışarıdan çok şaşaalı hayatlara sahip gibi görünen insanlar tanıyorum. anne olana kadar da çocuklarıyla ilişkilerinden yola çıkarak pek bir çıkarımda bulunmazdım. anne olduktan sonra hayatta bir insanın herşeyinin bir arada olamayacağını, çocuk da kariyer de laflarının biraz hamasi olduğunu gördüm (hem anne hem de baba için). çocuk tüm öncelikler arasında birinci sıradadır, bu önceliklerin sırası değişince ailenin dengesi de bozuluyor. esasen ben de celerone gibi düşünüyorum: kim jack welsh olmak ister ki?

uzakyakin said...

Cocuk sahibi olmadan once ben de hem isimi yapar hem de cocuga bakarim diye dusunurdum ama O'nu elime alinca baskasinin eline birakmanin ne kadar zor oldugunu anladim, Tabii eve para getiren birinin olmasi rahatligi var.
Sanirim onemli olan ne kadar birlikte oldugundan cok nasil birlikte oldugun. Ayni roportajda Eyup Can, cocuklugunda surekli ilgi gordugu icin evden uzaklastigini belirtmis. Cok ince bir cizgi. Insana dogru bildiklerini bile unutturan bir sey cocuk sahibi olmak...