35 yaş ve placebo

23 haziran'da placebo geliyor. ikinci placebo konsertim olacak bi mani çıkmazsa zira son zamanlarda çok sık arıza yapmaya başladım. şu anda da arızalı bi şekilde evin bi köşesinde oturuyorum, evle ve cem'le ilgili her iş (cem'in yüzmeye götürülüp getirilmesi, yemek ve öğle uykusu faslından sonra bi doğumgünü partisine götürülüp getirilmesi, yetmedi bisiklete binmek üzere tekrar dışarı çıkarılması; yemek, bulaşık makinesi doldur boşaltı, ortalığın toplanması...) onur ve hastalık nedeniyle melmeketten çağrılan anane işbirliği ile dönmekte. ama oturabiliyorum, önceki 3 gün boyunca onu da yapamıyordum. 

35'e bir hafta kala yaptığım tespite göre, bu geçen sene başlayıp da giderek sıklaşan, sıklaştıkça da ağırlaşan arızaların sebebi, bünyede varolmayan bi enerjiyi, kendimi 20 yaşımdaki halimden farksız sanmam yüzünden, şuursuzca hayata geçirmeye çalışmamdır. bu hastalık sırasında ilk defa yaşım üzerine kafa yordum ve bunun bi sebep olabileceğini düşündüm. bilmiyorum bunları düşünmek için çok mu erken, sizler 35'i çoktan geçtiniz ve 20 yaşınızdaki kadar enerjik misiniz yoksa? söyleyin üzülmicem. yıllar geçtikçe insanın enerjisinin düşeceğini duyardım da inanmaz mıydım, duymaz mıydım yoksa ben daha o yaşlara gelmedim mi sanırdım? harale gürele koşmaya devam ederken bir anda teklemeye başladım. hala da yaşla bi ilgisi olacağını aklıma getirmiyordum... yaş konusunda takıntım falan da yok gerçekten, yakın bi arkadaşım mesela, 18 yaşında mızırdanmaya başladı yaşı yüzünden ama bugün görüntüsü o zamankinden ne kadar farklıdır derseniz bence pek bi fark göremezsiniz, bi dakika, şimdi o zaman sahip olduğunu sandığı birkaç kilo fazlası da yok! çizgi, beyaz konularına üzülecek biri varsa odur, ben hakkımı 17 yıl önce ona devretmiştim. neyse, sonra baktım alerji sandığım şeyler ciddi griplere dönüşüyor, boğaz ağrısı illetinden günlerce kurtulamıyorum, hep yorgunum ama nasıl bir yorgunluk, kimselere de söylemek istemiyorum, daha geçen hafta, geçen ay, ondan önceki ay da yorgunum diyordum çünkü. bu benim normal halim artık deyip böyle yaşayacağım demek, gözler yarı açık yarı kapalı, hafif kambur bir duruş, diğer taraftan günlük hayat tam gaz. bir gün cem "hep hastayım hep hastayım diyorsun, sen ne zaman iyileşeceksin?" diye sormasa ve üstüne de 4 gün böyle yatağa yapışmasam bu konu üzerine düşüneceğim yoktu. dinlenecektim işte tatilde ve iyileşecektim. az kaldı ya, temmuz sonunda 1 haftalık tatilde çok süper dinlenecektim valla.

20 yaşında, kısa kemıl, güzel marmara, votkalı biraydı şimdi sadece vinstın super layts ama onu da bırakıyorum çünkü olmuyor, çünkü o 15 sene önceydi ve o zamanlar alerjidir alerji diye geçiştirdiğim kısa kuru öksürükler arada 2,5 yıl kediyle yaşamanın da katkısıyla astıma dönüştü. sigaranın günlük enerjimden çaldığını güç de olsa kabul ediyorum. yıllarca sigarayı bırakan arkadaşlarımı tekrar başlamaya teşvik ettim, onlara sigaranın yararlarıyla ilgili kitaplar hediye ettim ama sonunda düştüğüm hale bakın. tiryaki değilim, hiçbir zaman da olmadım o yüzden bırakmam zor değil. günlerce hiç sigara içmeden dururum (bakın geçtiğimiz salıdan beri -10 gün- 1 tanek bile içmemişim), hayatımda hamilelik ve emzirme sebebiyle 2 yıldan fazla içmediğim bir dönem de oldu ama bu seferki farklı. neyyse. 

placebo demiyor muydum? 2000'deki istanbul konserine gitmiştik (18 yaşına gelince yaşlanıyorum diye üzülmeye başlayan arkadaşımla) biz yani en azından ben o günlerin bi plaza insanı olarak, bakın 9 yıl önce diyorum, gelenlerin yanında haminne gibi kalmıştım. 15-16 yaşlarında kızlardı çoğu, anne babaları pahalı arabalarla getirip konsere bırakmışlar, çıkışta da gelip almışlardı. placebo'nun böyle bi dinleyici kitlesi vardı 2000'de burda. 9 yıl sonra değişen ne olacak bi bakalım ama onu bırakalım da biz bi brian molko'ya bakalım. 9 yıl önce ön saflarda yer tutup dibinden izlemiştim ve bu her yanımın tutulmasına malolmuştu, olsun değmişti. o gün b. molko'nun doğumgünüydü bir de. konserden dayak yemiş gibi çıkmıştık, ertesi sabah işyerinde omzuma bi masaj diye yalvardığımı hatırlıyorum. gençlerin durduğumuz yeri ele geçirme çabalarıyla arpalarının fazla gelmesinden kaynaklanan bir itiş kakış mevzu bahisti ön saflarda. yok yok bu sefer barkovizyon mu ne zımbırtıysa ordan bakarım ben, buyrun siz önden buyrun. bir de sahne önü diye bi fiyatlama yapılmış, saha içinin iki katı, onu da fahiş buldum. 

sigarayı bırakır, daha az yorulur, öğün atlamaz, arada meyve yer, adam gibi uyur (günde 5 saatten fazla), yaşımın idrakine de varırsam daha az hastalanırım, daha bi dinamik olurum herhalde. konserime de giderim, işimi de yine gendüm yaparım. yatağa yapışık geçirdiğim günlerde düşündüğüm şey budur.