gecen hafta bir gun cem bizimle gezmeye gelmeyecegini soyledi ve evde kaldi. o gun onur`la vondelpark`a gittik. cantamizdakileri atistirdiktan sonra cimenlerin uzerine devrilip bir seyler okumaya baslamistik ki cocuklar geldi. patlak bir topu birkac defa suya atip kopeklerinin topu getirmesini eglenerek izlediler sonra da kosarak yanimizdan uzaklastilar.
o gun cimenlerin uzerine uzanip bisikletleriyle dolasan insanlari, oynayan cocuklari, suya bi girip bi cikan ordekleri, yanyana uyuyan sevgilileri, sarap icerek sohbet eden kizlari, uzanmis tek basina kitap okuyanlari izledigim, sagin solun fotosunu cektigim ve yeni kitaba basladigim bir gun oldu. evimin yakinlarinda bir yerlerde, her gun icinden bisikletle gecebilecegim boyle bir parkin olmasini cok isterdim.
3 comments:
o gun elif ve cem bir aslan ile bi polisi cesitli yaratiklarla farkli kombinasyonlarda eslestirerek dovusturme oyunu oynadi. butun oyunlar elifin elindeki karakter(ler)in yenilgisiyle sonuclandi. bi de tontonlarin mars macerasi okundu.
Ben de aynısını, Brooklyn'de Botanic Garden'ı gezip, yaklaşıp üç saat çimenlerin üstünde yayıldıktan sonra düşünmüştüm. Yine de favorim Bryant Park, o ayrı.
P.S. En kötüsü de, geri döndükten sonra betonların arasında yaşamaya devam etmek. Etmek de değil, etmeye çalışmak.
borsalino, parklar ve bahçeler maslahatgüzarı olarak geçirdiğim 17 günden sonra çok kötü oluyor sahiden. 1 avuç çayıra muhtacım, böhü :.(
Post a Comment