dün akşamüstü cem'le kütüphane kapısını yumruklayıp durduk ama açan olmadı. meğer pzt. kütüphane kapalıymış, onu da akşam arayan şadan'dan öğrendim yoksa görevlilere kütüphaneyi erkenden kapattıkları için saydırıp duruyordum. aslında biliyordum ama unutmuşum, bu tür şeylerin aklımdan uçup gitmesi an meselesi.

neyse, elimizdeki kitapları iade etmek için bugün kütüphaneye tekrar gittim. değiş tokuşu yapmış tam çıkıyordum ki sehpanın üzerinde günlük gazeteleri gördüm. tenhaydı kütüphane, rahat koltuklar bomboştu, epeydir gazete okuduğum yoktu, güneşin vurduğu koltuklardan birine oturup gazetelere baktım. tam da kendini anlatmaktan kimseyi dinlemeye fırsat bulamayan birinin bombardımanından yeni kurtulmuşken rastladığım bir yazı günümü aydınlattı. (tamamını okumak isterseniz alıntıyı tıklayın)

"Yedi büyük günah varsa, bu yedi günahın yedisi de düşünmeme ve kendini gerçekleştirmeme.
İç sıkıntısı hiçbir şeye benzemez. Yapmadığın şeyler de tıpkı yaptıkların gibi bir gölge gibi seni takip eder. Bu yüzden eğer biri sürekli yaptıklarını anlatıyorsa o ortamdan derhal uzaklaşın ya da artık bardağın bir damla bile almaya hali yoktur, vites de boşa alınalı çok olmuştur, söyleyin ona; yaptıklarını değil de yapmadıklarını anlat hojam deyin; belki kısa vadede bu size bir düşman kazandıracaktır ama insanlık için büyük bir adım bile olabilir. Belki de olmaz ama hiç değilse siz birinin yaptığı masturbasyona maruz kalmamış olursunuz.
Bu bile insanlık için önemli bir adım olabilir."