bu filme festivalde biletimiz vardı. ozon filmlerini kaçırmam ama o gün yuva'yı izleyemeden, 10 dakika içinde salondan çıkmak zorunda kalmıştım çünkü daha önce de bahsettiğim, hamileliğin o ilk trimester kafasından hala tam olarak sıyrılamamıştım. film ağır bir sahneyle açılıyor, (benim için) izlenmesi zor şekilde devam ediyordu. bayılacak gibi olunca, daha kızın hamile olduğunu bile öğrenmeden salonu terkedip fuayede bulduğum dergileri okuyarak onur'un çıkmasını beklemiştim. üstelik bu, festivalde daha başlarken terkettiğim tek film olmayacaktı. hamileyken insan her istediğini yapamıyor işte, ya da bana öyle oluyor.geçen hafta filmin vizyona girdiğini görünce artık son aylara geldim, filmi rahat izlerim diye cem'i onur'a devredip suarede izlemek üzere sinemaya gittim. salonda bir karnı burnunda ben, bir de orta yaşlı bir çift vardı. en ön sıradaki koltukları puflu bir salondu. hayatımda ilk defa ayaklarımı uzatarak sinemada film izledim, çok rahattı. gerçi kaçıncı ayda olursan ol, hamilelik hamileliktir, film yine zor geldi, bazı sahnelerde gözlerimi kapadım vs. ama olsun, filmi onur da beğenmişti, ben de tavsiye ederim. şu an gösterimdeki 2. haftasında olan ve çok az salonda gösterilen bu filmin belki de vizyondaki son günleri, kaçırmayın.
No comments:
Post a Comment