biraz önce rüya'yı sabah uykusuna yatırmış (nasıl olduysa slingde değil bizim yatakta uyuyor şu anda, yatağa koyunca hemen uyanırdı, bugün kalkmadı :) kahvaltıya oturuyordum ki aklıma dünün gazetesindeki bülent ortaçgil röportajı geldi. epeydir kahvaltıda gazete okuduğum yoktu, hem gazete okumadığım için hem de rüya hep slingde uyumayı tercih ettiği için. her neyse, röportajın son sorusu, aldığım ilk albümlerden biriyle, henüz ortaokuldayken edindiğim, bülent ortaçgil'in yıllardır dinleye dinleye eskitemediğim, kapağından müziğine, sözlerine, her şeyine bayıldığım albümü benimle oynar mısın ile ilgiliydi. şarkıları dinlerken ortaçgil'in bu albümü 24 yaşındayken çıkarmış olduğu aklımdan geçer, her seferinde şaşırırım. ilk dinlediğim günlerin 13-14 yaşlarıma denk geldiğini düşünürsek, o zamanlardan bugüne, her yaşıma hitap eden ve hiç eskimeyen böyle albümlere pek sık rastlamadığımı rahatlıkla söyleyebilirim.
- son olarak tüm konuştuklarımızdan bağımsız, insanlar "Benimle Oynar Mısın?" albümünü neden bu kadar çok seviyorlar?
çünkü üstesinden gelemiyorlar. o kadar az sözle o kadar çok şey anlatıyor ki tüketemiyorlar. bu acıklı bir şey mi onu da bilemiyorum.
1 comment:
Yasemin yazmasan haberim olmayacak,cok sagol :)
Post a Comment