çocuk doktoru :: hülya sonugür

"Hülya Sonugür yaklaşık olarak 7 ay önce sadece doktorluğu değil, külliyen tıbbı bıraktı. Yazı yazmayı da hiç mi hiç sevmeyen birisi olduğu ve söyleşi vermediği için arkasında çocuk tıbbına dair pek bir şey kalması çok da mümkün görünmüyor.
…


Tıbba, spora, okumaya ve yazmaya inanmıyor. Tabii ideal bir dünyada. Yoksa, konuşma boyunca bana 5-6 tane kitap önerdi.

Her türlü iktidara karşı. Ve insanın kendisini iktidardan temizlemesinin çok zor olduğunu söylüyor. “Ben bu kadar yıldır uğraşıyorum, hala kendi içimde iktidar kalıntıları buluyorum” diyor. Kendisini anarşist olarak tanımlıyor.

Kesintisiz ve bütünüyle doğal bir hayattan yana. Ama büyük şehir seviyor. Hiç öyle “Hadi gel köyümüze geri dönelim” nostaljisinde değil. İstanbul’da yaşamayı büyük bir şans olarak görüyor ve “İstanbul’da kaliteli vakit geçiremeyenleri asla anlayamıyorum” diyor.

Bu arada bütün bunları okuyup da marjinal birisiyle karşı karşıya olduğunuzu düşünmeyin. Onu marjda gösteren, ortalamanın vasatlığı. Ortalama bu kadar vasatken biraz orijinal fikirlere sahip olan birden kenarda kalabilir tabii. Buna marjinal olmak değil “kenarda bırakılmak” denir olsa olsa."

yazının tamamı: http://uzuncorap.com/2012/04/16/anarsist-bir-cocuk-doktoru-hulya-sonugur/

*

cem neredeyse 8 yaşında, doğduğu günden bu yana çok sayıda çocuk doktoru tanıdım. hülya sonugür'e gelene kadar hiçbir doktor içime sinmedi. sinmedi derken ben çok şey beklemiyordum ama gittiğim kendini fazlasıyla ciddiye alan doktorlar maalesef çocuklarda sık görülen çoğu hastalığın teşhisini koyamıyorlardı. örnek mi, bronşiolit. bu hastalık için çok ağır antibiyotik iğne kullandık cem'e; daha 3 aylıktı, meğerse zatürre gibi hastalıklara verilen bir iğneymiş o, iğneciden duyunca sorduk soruşturduk, hakkaten de doğruymuş ve hemen bıraktık. bronşiolit teşhisini ise gittiğimiz 5. doktor koyabildi, bu arada dinleme bulgularıyla ne olduğunu anlayamadıkları için minicik bebeğimize röntgen çektirmemiz istendi. bu arada birisi antibiyotik verirken bir başkası bronşiolit yerine alerjiden şüphelenerek kortizonlu ilaç vermişti. çocuk doktorlarına olan güvensizliğim o dönemden kalma. hülya sonugür'e rastlayana kadar yaşadığımız diğer olaylar da bundan çok farklı değil. cem'i "yaşamsal tehlikeye rağmen aile tedaviyi kabul etmedi" yazan kağıdı imzalayıp ünlü bir hastanenin polikliniğinden kaçırdığım da oldu. oradaki agresif doktorun (masasında o tarihlerde çok okunan ferrarisini satan bilge'nin ingilizce baskısı duruyordu) dayattığı röntgen ile başlayıp polikliniğin buhar odasında devam edecek olan işlemlerin hiçbirine gerek olmadığı hemen ortaya çıktı tabii. aslında sağlık sektörüne işimiz düştükçe yaşadıklarımıza bakınca doktorlar ve sağlık kuruluşlarıyla ilgili anlatacak çok şey var ama onları başka zamana bırakıyorum.

yukarıda linkini verdiğim yazıda okudum da önceden düşündüğüm bir konu yeniden aklıma geldi: ülkemizdeki doktorlardan kaç tanesi ivan illich* okumuştur? ne kadarı bir kez olsun şapkayı önüne koyup mesleği icra ediş şeklini, içinde bulunduğu sistemi, hastalarla olan ilişkilerini düşünmüş, gerektiğinde bir defa özeleştiri yapabilmiştir? gerçi eleştiriye tahammül edemeyenlerin oluşturduğu bir toplumda, doktor, eczacı, ev hanımı, öğretmen, işsiz farkeder mi; eleştiriye tahammülü olmayan biri mesleği ne olursa olsun kendisiyle yüzleşebilir mi, özeleştiri yapabilir mi? 

hülya sonugür'e gitmeye rüya'ya hamileyken karar verdim. ismini uzun zamandır biliyordum, aradığım doktorun o olabileceğini de düşünüyordum ama muayenehanesi o günlerde bize pek yakın olmadığı için cem'i hiç götürmemiştim. rüya'nın doğmasını bekleyerek çok geç kalmışım çünkü hülya sonugür, rüya 1 yaşına basmadan mesleği bıraktı. ondan cem'i 7 sene boyunca götürdüğüm onca doktorun koruyucu hekimlik kapsamında hiç değinmediği çok fazla şey öğrendik. bize daha sağlıklı yaşamak için nelere dikkat edeceğimizi, hayatımızdan neleri çıkarıp atmak için artık oyalanmamamız gerektiğini, hem çocuğun hem de bizlerin sağlıklı yaşayabilmemiz için uykunun ve stres yönetiminin önemini detaylı şekilde anlattı. mesela bazı şeyleri yiyip içerken bunların size pek de hayrı dokunmayacağını bilirsiniz ama nedense bile bile onları tüketmeye devam edersiniz, bu şeyleri onunla yaptığımız görüşmeden sonra almayı kestik. muayenehaneyi kapatmasından 2 ay evvel cem bir türlü iyileşmeyen, üstelik yan etkileri de başlamış olan bir grip geçirdi. onu o zaman ilk defa rüya'yı ilk aylarından beri takip etmekte olan hülya hanım'a götürdük; hülya hanım sıfır ilaçla, cem'in beslenme şeklini değiştirerek bir haftada toparlanmasını sağladı.

hülya sonugür'ün beslenme konusunda dediklerini uygulamak benim için hiç kolay olmadı, hala da kolay değil hatta belki uyamadıklarım uyduklarımdan daha fazladır ama çalışıyorum, kimi zaman abarttığıma dair eleştiriler alarak da olsa çalışıyorum ve inşallah bir gün (çocuklar büyümeden!) önerdiği beslenme alışkanlıklarını tam manasıyla hayata geçirmeyi başaracağım.

mesleği bırakacağını duyduğumda ağlamaklı olmuştum, beni öyle görünce onun da gözleri dolmuştu. yurdumuzda görmeye alıştığımız küçük dağları ben yarattım havasındaki doktorların tersine, "bana ihtiyacınız yok ki, zaten ne zaman ne yapacağınızı, kendinize ve çocuklarınıza nasıl bakacağınızı biliyorsunuz." demişti. aslında hakkında duyduklarımın aksine empati yeteneği çok yüksek bir doktordu. anlaşabildiğim, kendisine katılmadığım noktaları rahatça söyleyebildiğim, o konularda bildiğimi yaptığımı saklamadığım ve bulduğum için çok sevindiğim tek doktor olmuştu; ne yazık ki 9 aylık zaman diliminde 4-5 defa gittik ve muayenehaneyi kapattı.

kontrol için her ay doktora gitmiyoruz, bir şey sormak için de doktoru neredeyse hiç aramam ama gerektiği zaman güvenebileceğim bir doktorumuzun olmasını çok isterdim. şu anda öyle biri yok; umarım bir gün olur, ne diyeyim.

* sağlığın gaspı - ivan illich

*

yankiyazgan: esnaf mı tüccar mı?