En İyisi Sen Ol

Dağ tepesinde bir çam olamazsan,

Vadide bir çalı ol. Ama,

Dere kenarındaki en iyi küçük çalı sen olmalısın.

Çalı olamazsan bir avuç ot ol.
Bir yola neşe ver.
Bir nilüfer olamazsan bir saz ol. Ama,
Gölün içindeki en canlı saz sen olmalısın.

Hepimiz kaptan olamayız, tayfa olmaya da mecburuz.
Burada hepimiz için birer iş var.
Cadde olamazsan, sokak ol.
Kazanmak ya da kaybetmek ölçü değildir
Her ne isen onun en iyisi sen ol...

Ralph Waldo Emerson
(1803 - 1882)

ilk okuduğumda beni şaşırtan, içimi sevinçle doldurup tepedeki çimenlikten aşağıya doludizgin koşuyorum hissi veren bu şiiri bi kağıda yazıp odamın duvarına asmıştım, ya ortaokulun son sınıfındaydım ya da lisede. bir avuç ot olmanın o kadar da kötü bir şey olmayabileceğini, illa da nilüfer olmam gerekmediğini, günlerimi bir saz olarak da sürdürebileceğimi, hayatım boyunca kaptan olamayacağımı, bunu zaten istemediğimi içten içe bilirken kaptan olamamanın ya da olmanın o kadar da önemli olmadığını bu şiiri okuduğum günden sonra düşünmeye başlamıştım. en iyisi olmak bana hala fazla ve zorlayıcı gelse de nasıl biri olmak ve ne yapmak istediğimi bulmaya çalıştığım yaşlarda okurken verdiği heyecanı hatırlamak hoşuma gitti.

belki bir gün cem için de bir şeyler ifade ederse diye ekliyorum, 23 aylıkken çekilmiş bir fotosuyla birlikte. o kadar özledim ki küçücük hallerini.