ince iş

ince iş son zamanlarda okuduğum en güzel kitaplardan biri. pınar öğünç'ün 2006 ortasından 2007 sonuna kadar radikal cumartesi'deki aynı adlı köşede, çeşitli meslek erbabıyla yaptığı söyleşilerine yenileri eklenmiş, üstüne "ince iş ruhuna yatkın eski söyleşi ve yazılardan" da koyulmuş ve ortaya ince iş çıkmış, üstelik gazeteye sığmayıp kısalmak zorunda kalanlar buraya rahat rahat sığmış.

o zamanlar cumartesi eki elime geçince ilk bu köşeye bakar, söyleşileri her seferinde burnumun direği sızlayarak okurdum. bunun nedenini galiba tanıl bora'nın kitabın başında yer alan "iş işleyene rikkatle bakmak" adlı çok sevdiğim yazısında buldum: en "düz" iş bile, insanlara, insan hallerine, topluma, dünyaya dair inceliklerin aynası. işin kendisinden ziyade, onunla kurulan ilişkide, ona bakışta, incelik. 

Aynı zamanda, bu insanlara bakmanın inceliği... Gün be gün bir avara kasnağı döndüren adamcağızın, kadıncağızın farkına varmanın... Ömrünü bir manasızlıkla törpülüyor görünen birisinin o törpüye verdiği dikkate -ve tabii törpünün meşakkatine, hasarına da- şefkatle bakmanın inceliği...

cumartesi'deki röportajlar bittikten sonraki zamanlarda aklıma estikçe arşive girip ince iş'i tekrar okudum. bu röportajlar, internet arşivinde kalacağına iyi ki birleşip bir kitabın içinde toplandılar, şimdi kitabı başucuma koyar, gelinlikçinin, turşucunun, lokumcunun, piyano satıcısının, doktorun, lunapark ustasının ve diğerlerinin anlattığı hikayeleri canım istedikçe açıp dinlerim. 

xoxoxoxox

tadımlık

kötü ruh vesikalıkta bile çıkar

...

İsteğe göre rötüş yapıyorum, ama dijital makinem yok, fotoşoptan anlamam. İsterdim makinemi alayım, şöyle güzel fotoğraflar çekeyim, hiç vaktim olmadı. Bizde güzel çirkin ayrımı yoktur. Ama mesela süslenmiş, püslenmiş bir kadın gelir. Fotoğrafı nasıl çirkin çıkar inanamazsın. Demek onun içi kötüymüş. Bazen de öylesine geliyor bir insan, nasıl güzel fotoğraf çıkıyor. Çocukların kötü fotoğrafı olmaz mesela. Vesikalığı bile güzel yapan ruhun güzelliğidir. Fotoşop değil, estetik cerrah kurtaramaz o fotoğrafı. Bu arada benim bir tane bile vesikalığım yoktur...

xoxoxoxox

kitap çıktıktan sonra pınar öğünç'le yapılan röportajdan:

...

- Kendi çalışma hayatınıza ilişkin durum nasıl? Gazetecilik yapıyorsunuz ve sürekli bir gündemle iç içe oluyorsunuz. Şöyle bir aylığına hiçbir şey yapmak istemediğiniz oluyor mu? Benim ertesi gün işe gitmeyi istediğim zaman yok ki... Ben yine okurum, yine yazarım, heyecanlandığım bir yazı, kitap için çok da çalışırım. Mesele o değil. İçinde gerçek oksijenin olmadığı binalar, bipleyen kartlar, dönen bir sürü entrikaya, lüzumsuz bir sürü insana, üstelik emeğinizin tam karşılığı olmayan bir para için tahammül etme mecburiyeti bana çok koyuyor. Bakacağım bir çaresine... - İşi olmayan insanlar toplumumuzda ayıplanıyor mu? Sadece bizim toplumun değil, hangi aşamasında olursa olsun bütün kapitalist ülkelerin meselesi bu. İşsizlik kişisel bir yetersizlik nişanesi. Hatta kariyerinde yükselmek için yeterince arzu duymayan hırstan azade insanların da kendilerini eksik hissetmeleri için elinden geleni yapan bir sistem bu. Tembellik bunların ortasında bir lüks kalıyor. Bambaşka bir konu için söyleşi yaptığım Edirneli genç bir adama ne kadardır işsiz olduğunu sormuştum, üç aymış. "Daha önce ne yapıyordunuz" dedim "Aylaktım" diye cevap verdi. Çok şahaneydi... Böyle bir genişliğe ihtiyaç var belki...  xoxoxoxox hafakanattack.blogspot.com