hayatta kendime koymuş olduğum bir hedefi daha (nedir bu daha yasemin, bu kadar hedef odaklı olduğundan haberim yoktu!) tutturmuş olmanın mutluluğu içindeyim. perşembe gecesi hayatımda ilk defa, yola çıkmadan bir gece önce bavulu hazırlamış, bu defa sahiden hazır olduğu için kapağını kapatmış, onur sabah işe giderken bagaja koysun diye sokak kapısının yanına koymuştum. ertesi gün sömestr tatili başlıyordu, onur cem'i ilk karnesiyle birlikte okuldan alıp eve gelecek, onlar geldikten sonra yola çıkmak için fazla vaktimiz olmayacaktı.
yıllar yılı, özellikle cem doğduktan sonraki yolculuklarımızdan önce, son dakika telaşı yaşamamak için bavulu yola çıkmadan bir gece önce kapatabilmeyi dilemiş, hazırlıklara ne kadar erken başlamış olursam olayım (bunun 2 hafta önceden olduğu zamanlar bile var) bavulu o gece kapatmayı bir türlü becerememiştim. yola istediğimiz saatten hep daha geç çıkabildiğimiz için kaç tane tatilimizin ilk gününün heba olduğunu bilseniz... peki bu bavul işini rüya'yla yapacağımız ilk yolculuktan önce başarmış olmama ne demeli? epeydir rüya'nın doğumundan sonra organize bir insana dönüşmüş olduğumdan şüpheleniyordum, artık eminim; evet, ben de sonunda düzenli biri oldum!
üstelik gece yatarken sadece bavulu kapı girişine koymamış, bütün evi derleyip toplamayı da başarmıştım. tamam, yatağa gittiğim saat 3'tü, ne var ki ertesi gün onur'la cem'in gelmesini beklerken yani saat 16.15'e kadar yapılacak hiç işim kalmamıştı. normalde de uyku saatim 2'den önce olmadığına göre aradaki 1 saatlik kayba kesinlikle değerdi diyebilirim. yola çıkacağımız gün evde depar atıp bir türlü bulunamayan eşyalar yüzünden sinir içinde kalan ben, bu sefer son rötuşları yapmakla meşguldüm: çiçekleri sulamak, temiz çamaşırları düzenlemek, buzdolabını temizlemek vs.
demek ki daha düzenli ve planlı olabilmek için benim ikinci çocuğa ihtiyacım varmış. bir süredir "böyle bir şey mümkün mü yoksa bana mı öyle geliyor?"diye düşünüyordum. mümkünmüş. garip ama gerçek. umarım bu geçici değil kalıcı bir durumdur zira böylesi gerçekten çok rahatmış. demek ki spontan yaşamayı sevdiğim için sıkıcı ve tatsız insanlara has bulduğum ve çoğu durumda zaman kaybı muamelesi yaptığım planlı programlı olmak sandığım kadar lüzumsuz bi şey değilmiş.
10 comments:
Tecrübeli anne sınıfına girmişsin, Level atlamışsın:))
yok yok sıkıcı değildir :)
aslında yaşamaya daha çok zaman bırakır :)
Çatlattın beni gülmekten. Dönünce ara görüşelim. ha bu arada biz de taşınıyoruz. Şubat 15 ten sonra gelicem Rüya'yla oynamaya. iyi tatiller.
öptüm
yalnız bu yazı ikinci çocuğa teşvik ediyor:))ya da soru işaretlerini kaldırıyor diyelim. mümkün demek hmmm:))
İyi tatiller
Planli programli olmak hayati kolaylastirir...yonunuzu belirler..
basari getirir......sevincli bir hal.
ayrica valiz fotografi iyi bir secim olmus..
Evet; yasemin ben de aynı deneyimi yaşıyorum. Yıllarca düzensiz, son dakikacı ev işi sevmeyen bir kadınken ikinci bebekden sonra birden herseyi organize eden, yemek yapmayı çok seven, evin düzenini koruyan bir insan oldum. yalnız değilsin ben de bir süredir aynı leyi dusunuyordum.
eko anne, evet öyle bir hal geldi bana da. şaşkın ve mutluyum :)
özgür gelince ararım. görüşürüz.
su perisi, bana da başarı getirdi işte :) başarılarımın devamını dilerim :p
neslihan, iki çocukla her şey mümkün! :D
çenebaz, umarım öyle olmuştur, eski levılıma düşersem diye bir korku var içimde :p düzen tertip konusunda kendime pek güvenim yok.
öyleymiş seden, pek tecrübem yoktu bu konuda. ben yumurta kapıya dayanınca iş halledenlerdenim ama bu sefer belki de kırdım şeytanın bacağını :)
yasmin gaza getiren bir yazı walla:) derin düşüncelere daldım...
ben de hayatım boyunca planlı-programlı-düzenli olmayı beceremedim ama artık öyle olmak istiyorum,2. çocuğu da çok istiyorum,Allahım bu yazı bir işaret mi :) ama ya 2. yi yapar bir de düzenli olamazsam hı??
architect, olsun düzenli olamasan da 2. çocuğuna kavuşmuş olursun. her halükarda sen kardasin! :)
Post a Comment