geçen haftadan

geçen hafta kısa bir süreliğine istanbul'a gelmiş olan ananenin desteği ile her zamankinden farklı bir hafta geçirdik. iş çıkışlarında onur'la buluştuk, uzun bir aradan sonra beraber sinemaya gittik, kitapçılarda zaman geçirdik, bir yerlerde oturup dergileri karıştırdık. sonra cem için yıllardır cesaret edip de yapamadığım şeyi yaptım ve ona evde, okul kapanmadan, herkes tatile gitmeden önce küçük de olsa erken bir doğumgünü partisi düzenledim. cem en yakın 6 arkadaşını davet etmek istedi ama bir tanesi gelemedi, onur onları önce okul çıkışı yakındaki basket sahasına götürdü sonra kurt gibi acıkmış halde eve getirip bıraktı: pasta ve oyun. korktuğum kadar zor olmadı. büyük ve kalabalık doğumgünü partilerinden ne kendim için ne de çocuklarım için oldum olası hoşlanmadım ama herkesin birbiriyle temas edebildiği küçük çaplı kutlamaların sıcaklığı güzel.

*

rüya'yı uyutmuş evi toparlarken son günlerde beni mutlu etmiş anları düşünüyordum, unutmamak için yazmak istedim:

* rüya ve ananesi uyurken, cem odasında arkadaşı ile oynarken, ev bir cumartesi günü için içinde bulunan 5 kişiye rağmen ilginç bir şekilde sessizken, elimde doğumgününden kalan pastadan bir dilim ile bir gece önce başladığım filmi sonuna kadar izleyebilmek.

* buzdolabını açtıkça yüzüme çarpan fesleğen kokusunu içime çekmek ve içine fesleğen katarak pişirebileceğim yemekleri düşünmek.

* çocuklar için yazlık kıyafet alışverişi yapmak ama özellikle rüya'ya kıyafet seçmek. kız bebekler için öyle tatlı şeyler var ki, cem 6 yaşına gelene kadar uzaktan bakıp iç geçirdiğim kıyafetlere sonunda rüya için bakmak çok zevkli. bir de aldıklarımı getirdiğimde verdiği tepkiler var, yeni kıyafetler cem'in pek umurunda olmazdı oysa rüya çantadan çıkanları "aaaaaa mu neeee?" diyerek sevinçle karşılıyor ve yeni kıyafetleri hemen giymek istiyor.

* hiçbir yetişme telaşı, ne yiyecekler, nasıl yiyecekler derdi olmadan istanbul'da bir günü kendi başına geçirebileceğini bilmek. (aslında rüya'yı öğlen uykusuna yatırmadan çıkmamaya çalıştım, cem'i okul çıkışlarında alıp eve getirdim ama yine de, yine de, aslında sevdiğim ve en ince detayına kadar planlamış olduğum günlük rutinimin dışına çıkıp dinlenmek çok iyi geldi.)

* geçen hafta boyunca yapabildiğim bu başına buyruk kıçına kuyruk dolaşmalar sırasında yorgun düştükçe soluklanmak için oturduğum yerlerde bir bardak limonatayı kafaya dikmek.

* yazlıkları giyince kış boyunca o kadar kontrolsüz yemiş olmama ve bunu rüya'nın en zor dönemine bağlayıp kendime hak görmüş olmama rağmen incelmiş olduğumu görmek.

*

bunlar çok güzeldi ama arada aklıma geldikçe içimi korkuyla dolduran ve mutluluğuma gölge düşüren bir şey var: yaklaşan, iyice dibimize gelmiş olan yaz tatili. istanbul'dan uzak kalacağımız haftaları toplasak 4 haftayı geçmez. acaba büyük bölümünü istanbul'da bir apartman dairesi ve çevresinde geçireceğimiz yaz tatilimiz nasıl geçecek? belki de hiç sıkılmayacağız çünkü cem de, ben de evde vakit geçirmeyi seven tipleriz. rüya'yı sıcak yüzünden saat 6'dan evvel dışarı çıkaramayacağımız düşünülürse evde sıkılmamamız gerekiyor zaten. beni istanbul'un sıcak günlerinde, yaz okulu yok, yazlık yok, site yok şeklinde geçecek olan iki çocuklu bir tatil bekliyor. uzun yaz tatilini düşününce korkuyorum ama umudumu yitirmiş de değilim. güzel vakit geçirme ihtimallerimize güveniyorum.