rüya 2,5 yaş itibariyle son derece çığırtkan bir ruh haline girdi. gerçi yeni sayılmaz, en az 3 aydır böyle ama son haftalarda dozajı iyice arttırdı. istediği bir şey olmadı mı basıyor yaygarayı. sabahtan akşama kadar en az 9-10 kere yaşanan bu krizlerden çok bunaldım ama geçmesini beklemekten başka yapacak bir şey de yok. 2-3 yaş arası bana cem'de de çok zor gelmişti. yeni doğan halleri falan hiçbir şey, 2 -3,5 yaş arası bu dönem en zoru bana sorarsanız, ergenliği bilmiyorum tabii.
yasemin: rüya lütfen bağırma
r: AAAAAAAAAAAAAaaaaa... İSTEMEK İSTİYORUM!
y: sen biliyor musun daha sabahtan böyle bağırmaya başladığında bana ne oluyor?
r: ?
y: başım ağrımaya başlıyor. benim başım hiç ağrımaz aslında ama bu kadar çok bağırdığın zaman başım ağrımaya başlıyor ve sonra da canım hiçbir şey yapmak istemiyor
r. ama ben bunu bilmeden bağırıyordum ki
*
"Yesterday I woke up and Bob was crawling around My Room, licking My Jewellery, so I shouted Get Out Of My Room! and that was the start of My Big Shouting Day..." Bella is having one of those days - her biscuit is broken, she has a hurting foot and ballet is Toooo itchy for words. All she can do is shout! But by the end of the day, when shes all tired out from being shouty, Bella knows theres one magic word and one magic mummy to make things better again...
8 comments:
biz de bu haller 3 yaşla başladı. 2 yaşında çok daha iyiydi. senin cümleye benzer şeyler ben de söylüyorum ama hiç oralı olmuyor :) bu sıra kendime o kadar sık "sakin ol" diyorum ki...
:)) istemek istiyorum nedir yaa:)
istemek istiyorum şöyle bir şey: "bana mı baktın lan sen öyle" deyip kafa-göz girişen serseriler vardır ya o tarz bir şey. sıkıldım, olay çıkartıcam ben şimdi demek, dur bakayım benim sözüm geçiyor mu denemesi demek, anne alırım havanı alaşağı akıllı ol demek, bağırıp-çağırıp ağlamak için pusuda bekleyip en ufak bir fırsatı yakalar yakalamaz büyük dramaya çevirmek demek. çok tatlı bir şey, tadına doyum olmaz :)
özden,
akıllı ol :) tam da adamına söylüyor ya.
valla aslı, işte özden'in dediği gibi bir şey. pılıpırtıyı toplayıp kaçıcan ordan, deprem başlayacak yakında. kafanda boza pişecek.
Tam da "niye boyle yapiyor bu cocuk, bagiracak hicbir sey yok ki ortada" diye dusundugum anda ilac gibi geldi bu yazi. Insan bilse de gececegini, o kadar caresiz kaliyor ki bazen. O zaman cok fena iste. Ozelikle "nerde yanlis yapiyorum diye dusunmek!
Banu, ben de cem'de düşünürdüm bazen nerde yanlış yapıyorum diye, çevreden de bu yaştaki çocuğun hırçınlık yapması çok garip bir şeymiş gibi tepkiler gelirdi çünkü. pedagoga götürdünüz mü, götürsenize, neden böyle yapıyor? sonra farkettim, bu insanların tacizleri yüzünden benim sabrım daha hızlı taşar olmuş. "götürmedim, götürmeyeceğim, 2 yaşında olduğu için, çocuk olduğu için bağırıyordur" diye kestirip atıyordum.
cem 3,5 yaşından itibaren makul bir çocuk olmaya başladı hala bir şeye kızdıysa elindekini fırlattığı oluyor gerçi ama hangimiz çok kızdığımız zaman buna benzer bir şey yapmıyoruz ki?
dün çöpü çıkarırken karşılaştığım komşum, "ufaklık çok bağırıyor di mi, siz de o zaman ona kızıyorsunuz, ben o zaman evdekilere aynı ben" diyorum dedi. umarım aralarındaki diyalog öyle geçmiştir :) rüya bağırdığı ve uzattığı zaman sesimi duyurmak için ben de ona bağırıyorum bazen de çileden çıktığım için sus diye bağırıyorum vs. komşuları düşününce iyice beter oluyorum ama şimdilik evdeki desibeli düşürecek bir çözüm bulamadım. bir de iki kardeşin ortak çıkardıkları sesler oluyor ki ona hiç girmeyim.
Ozden:)) ne yaparsan yap canina okuyacagim diyor evet amacok seker ya dusunsene, istemek istiyoruuumm:))
istemek istiyorum aynen bizim kızın lafı! yasemin, benim evdeki bağırma konusu çığrından çıktı. tamamen çaresizlikten, acizlikten bağırıyorum. uzunçorap'ta yazı vardı bu ara bununla ilgili. kontrol çok zor, komşular motivasyonu bile engel olamıyor malesef. anne köşeye sıkıştığında bağırınca çocuklar da model alıyorlar onlar da bağırıyor.
yalnız böyle bilip bilmeden her şeye "pedagoga götürdünüz mü?" diyenlere nasıl gıcık oluyorum, sen kendin git diyesim geliyor.
Post a Comment