düşünmek zorundayız, filmdeki çocuklardan biri ben olsaydım, annelerden biri ben olsaydım...
anne ya da baba olan herkes sormalı kendine.
onu her zaman anlayıp sevebilir miydim?
... her zaman?
*
...“Ben öyle her şeye ağlayan biri değilim,” dedi öğrencim, “Ama bu filmde annelerin babaların çocuklarına sahip çıkmaları beni çok duygulandırdı. Kendi ailemden böyle bir kabul görüp görmediğimi düşündüm. Emin olamadım.”
Ben de aynı şeyden etkilenmiş ama başka bir yerden düşünmüştüm. Anne olsaydım bu kadar cesur olur muydum, diye sormuştum kendime. Çocuğumun arkasında durabilir miydim? Onu her zaman anlayıp sevebilir miydim? Bunları aklımdan geçirmiş ama söylememiştim. Öğrencim benden daha açık sözlüydü.
film üzerine bugüne dek okuduğum en iyi yazı: Meltem Gürle, Benim Çocuğum
benim çocuğum henüz izlememiş olanlar için yarın başka sinema'da.
4 comments:
"kimsenin ölmediği bir günün ertesiydi". bu oyunu görmeli. etkiledi beni.
merak ettim. bir de ıska var, krek'in. umarım gidebilirim bu ikisine.
cok merak ettımmmmmmmmmmmmm
güzel haber: film kapalı gişe oynamış. gidenlerden giremeyip dönenler olmuş.
Post a Comment