taşındık!

geçtiğimiz pazartesi aydınlık bir güne uyandık; o gün taşımacılar sabahın köründe gelip akıl almaz bir hızla evimizi orta boy bir tırın içine doldurdular. adamlardan biri çok sinirliydi, büyük eşyamız azmış, küçük eşyamız çokmuş. 40 küsur koli kitap, kimbilir ne kadar oyuncak ve mutfak eşyası. hiçbirini önceden kolilememiştim çünkü her şeyi biz yaparız demişlerdi. taşınmadan önceki günlerde taşınacağımız evi taşınmaya hazırlamakla meşguldum, koli yapmaya ne mecalim, ne de zamanım vardı.

güneşli başlayan gün, tır karşıya geçip yeni evin önüne park ettikten kısa bir süre sonra kara gömüldü. o telaşın içinde aralarda balkona çıkıp karı izleyerek sigara içtim. ne kadar güzel, unutulmaz bir gündü ama. "bu kar da seni mi buldu be abla" dedi gülerek eşyaları taşıyan çocuklardan biri, benimse hiç şikayetim yoktu. çok yorgundum, o kadar işin ortasında sigara içmekten başka ne yapacağımı bilmiyordum ve pencereden görünen manzaradan dolayı mutluydum.

taşınmak ne büyük bir telaş, hele bir de bebeğiniz varsa. yine de yorgunluğa değer, tebdil-i mekanda ferahlık var. şimdi yeni bir hayat, yeni bir sokak. istanbul'un sevdiğim, bir zamanlar yaşadığım ve hep dönmek istediğim öbür yakasındayım. hala açılmamış 3-5 koli var, boynum iki gündür tutuk, dolap içleri pek düzenli sayılmaz ama bugün itibarıyla rüya'ya yeniden kumaş bez bağlamaya başladım. demek ki telaş içinde yaşanan 10 gün geride kaldı ve günlük rutine dönüldü. dönmesek zaten burda ne işim olurdu, yine kolilerin başında olurdum.

taşınmak fazlalıklardan kurtulmak ve tüketim alışkanlıklarını gözden geçirmek için iyi bir fırsat. herkes daha azıyla daha mutlu yaşayacağının farkında, evet kime sorsam bunu söylüyor ama almaktan vazgeçmiyoruz; neden acaba?

yerleşirken, artık kullanmak ve istiflemek istemediklerimi koca koca torbalara doldurup ihtiyacı olabilecek kişilere vermeye çalıştım, freecycle aracılığıyla da üst-baş-kitap-oyuncak verdim. bundan sonra bir şeyi almadan önce çok daha fazla düşüneceğim. kitap-dvd içinse başka alternatiflere geçmenin vakti gelmiş de geçiyor bile. bakın buraya yazıyorum, artık öyle aklıma estikçe kitap almayacağım. astımımı azdıran tozların arasında onları önce raflara, sonra okunmuşları yeniden okumayacağımı kabul edip birilerine verilmek üzere gerisingeri kolilere yerleştirirken söz verdim kendime, eve bir kitap girecekse bir kitap çıkacak bundan sonra.