ipodun şarjı nerede?

rüya'ya zorlu bir döneme girdik. cem'le de olmuştu aynısı bu yaşlardayken. öyle ki 5 dakika nefes alabilmek, anne dediğini duymadan bir fincan kahve içebilmek için bütün evi talan etmesine göz yumuyorum. kahveden sonra spor niyetine (spordan nefret ettiğimi söyledim, değil mi?), eğil kalk, yerlere saçtığı öte beriyi yerlerine yerleştirmeye çalışmakla geçiyor gün. ama o 5 dakika yok mu? kahve, yanında da sigara pencereden içilen; ah bir de şarjı bulsam da fonda bir müzik olsa ama yok, kaç gündür çıkmadı. çöpe mi attı, ne yaptıysa yok hala, ama umudum var, alakasız bir çekmeceden, bir yerlerden çıkar herhalde.

rüya öğle uykularını kısalttı, yetmez gibi bir de geceyarısına yakın uyumaya başladı ama bu hengamede yalçın tosun'un iki öykü kitabını okuyabildim bu hafta (alkış bekliyorum burda). kitaplardan birinin adı peruk gibi hüzünlü, mabel matiz'in aynı adlı şarkısını biliyordum, yalçın tosun'un şiirinden bestelemiş onu. bu arada mabel matiz'in yeni albümü yoldaymış, hevesle bekliyorum. son günlerde ilk albümü yeniden dinliyorum tekrar tekrar, dinlemediyseniz mutlaka edinin hatta bir de sahnede görün kendisini. yalçın tosun'un yeni kitabını da aynı merakla bekleyeceğim.

*

çocuklar tekinsizdir, annelerse uçurum;
olur olmaz düşülür

bitmemiş her sevişme
paslı bir iğne gibi doğrudan kalbe yürür

söz bitimi gibidir, odanın her köşesi
bir kuşatma büyütür

gece sona ermeden
peruk takan birini öpmezsem yaram büyür

*

peruk gibi hüzünlü hakkında